1. de Engelse term voor een ziektetoestand, meestal door een ongeval (soms ook door een acute ziekte-aanval) teweeggebracht, het voornaamste kenmerk is een tekortschieten van de perifere bloedsomloop in verband met een stoornis in de vocht-stofwisseling (abnormale doorlaatbaarheid van de vaatwanden van de haarvaten door een tekortschieten van de bijnierschorsfunctié); kenmerkende symptomen zijn bleke, klamme huid, te lage temperatuur, snelle nauwelijks voelbare pols, geestelijke onrust en soms bewust zijnsverlies. De shockbehandeling bestaat uit beïnvloeding van vochtverlies en afkoeling, verbetering van de bloedsomloop en eventueel behandeling met bijnierhormonen en (later pas) bestrijding van de oorzaak;
2. een op 1. gelijkende toestand, ontstaan als neurotische reactie op een zeer heftige emotie (bijv. shell shock).
