Wat is de betekenis van shock?

(zelfstandig naamwoord) schoktoestand, zenuwschok schok, (psychische) klap, opdoffer, dreun

shock - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) een toestand die ontstaat door acute te geringe bloedtoevoer naar weefsels door ondervulling van het slagaderlijk systeem.<br>Let op, emotionele of psychologische shock heeft niets met het medische begrip shock te maken!! ♢ De patiënt is in een acute shock...

1) Verzamelnaam voor plotselinge lichamelijke toestanden die door een ernstig letsel of ernstige ziekte komen; 2) stoornis in je gevoelens door een emotionele gebeurtenis; 3) elektrische stroomstoot, gebruikt bij de behandeling van sommige hersenziektes. Dit woord heeft dus drie heel verschillende betekenissen. 1) Meestal wordt met ‘shock’ een toe...

Lage bloeddruk.

[Eng., van Fr. choc = schok] (med.) 1 ziekelijke toestand, veroorzaakt door veranderde bloedsamenstelling na ernstige verwonding of door verlamming van de bloedvaten na een ernstige zenuwaandoening; 2 kunstmatig veroorzaakte toestand van shock, bijv. d.m.v. elektrische stroom (elektroshock) ter behandeling van sommige...

lichaamsstoornis ten gevolge van een ongeval, een hevige emotie of een ziekteaanval

ziektetoestand waarbij de bloeddoorstroming van het lichaam sterk gestoord is. Het kan veroorzaakt worden door een ongeval, groot bloedverlies, verbranding e.d.; kenmerken: bleke, klamme huid, lage temperatuur, bewusteloosheid.

een plotselinge gebeurtenis, waardoor de hele mens diepgaand verandert (hevige aandoening). Psychische s. leidt bij mensen met een labiel vegetatief zenuwstelsel tot zenuwshock (trillen, uitbreken van zweet, huilkrampen, gillen, hartkrampen, braken, enz.). Lichamelijke s.: bleek vervallen uiterlijk, spitse neus, kleine dradige pols, uitbreken van z...

(Eng., = stoot), toestand die optreedt door een plotselinge niet juiste verhouding tussen de capaciteit van het bloedvatenstelsel en de inhoud ervan. Vooral optredend na veel bloedverlies ; het overgebleven bloed kan dan het bloedvatenstelsel niet meer vullen.

[Eng.], m. (-s), 1. (pathologie) ziektetoestand ontstaan door een min of meer plotseling opgetreden wanverhouding tussen de totale capaciteit van het bloedvatenstelsel en de inhoud daarvan (e); 2. kunstmatig opgewekt insult, toegepast als geneesmethode bij geestelijke stoornissen, shocktherapie. Shock ontstaat meestal door bloedverlies en/of door...

traumatische schok die een verstoring van het organisme veroorzaakt. Een psychische schok is het gevolg van een plotselinge gebeurtenis waardoor iemands bestaan op ingrijpende wijze gewijzigd wordt en waaraan men zich niet aanstonds kan aanpassen.

(zenuw)schok, verlamming door plotseling sterke prikkeling van zintuigzenuw; shocktherapie: geneeswijze van zenuwzieken door electrische schok of geneesmiddel.

1. de Engelse term voor een ziektetoestand, meestal door een ongeval (soms ook door een acute ziekte-aanval) teweeggebracht, het voornaamste kenmerk is een tekortschieten van de perifere bloedsomloop in verband met een stoornis in de vocht-stofwisseling (abnormale doorlaatbaarheid van de vaatwanden van de haarvaten door een tekortschieten van de bi...

I. 1. schokt, botsing; zenuwaandoening; schrik, onaangename verrassing; 2. schokken, een schok geven; aanstoot geven, ergeren; be shocked at, aanstoot nemen aan, zich ergeren over. II. 1. stuik, hok [hoop graanschoven]; 2. aan stuiken of hokken zetten. III. bos haar, „pruik".

(Eng.), m., (geneesk.) reflectorische verlamming door plotselinge sterke prikkeling van een zintuigzenuw.

(Eng., schok), plotseling intredende heftige stoornis in het organisme, voorbijgaand of dodelijk; ontstaat o.a. door in de nabijheid barstende granaten (Shellshock). De patiënt kan tijdelijk het spraakvermogen verliezen en vertoont angstverschijnselen. Zenuwschokken kunnen veroorzaakt worden door groot bloedverlies en uitgebreide verbrandingen...

(Eng.) m. hartverlamming als gevolg v. e. plotselinge en hevige zenuwschok bv. bij verwonding.

(Eng., = stoot) (geneesk.). Men spreekt van een shockwerking, als door een plotseling sterke prikkeling van een zintuigzenuw, bijv. door een stomp in den buik, een intensief geluid, reflectorisch een sterke verlammende werking op het hart of het zenuwstelsel wordt uitgevoerd. Bij inbrengen van een soort-vreemd eiwit in de bloedbaan kan er een paral...

de toestand waarin iemand verkeeren kan na een heftige inwerking van geweld. Men onderscheidt een torpiden S., waarbij de lijder stil, apathisch neerligt, de oogen in de verte starend, huid en slijmvliezen bleek, het gelaat met koud zweet bedekt, met zwakke, onregelmatige hartswerking, een lage lichaamstemperatuur (35 à 36° C.) en...

(Eng., stoot), de reflectorische verlammende invloed, die op het hart wordt uitgeoefend òf door een plotselingen hevigen schok, welke een groot aantal uiteinden van gevoelszenuwen treft, vooral als de buik hevig wordt getroffen; òf door eiwitstoffen, die niet in het organisme thuisbehooren (artfremd) (vgl. Anaphylaxie); òf door...