Wat is de betekenis van werktijd?

m. (-en), tijd dat men werkt of tot werken bestemde tijd : een lange werktijd hebben.

Het begrip werktijd heeft 2 verschillende betekenissen: 1) werkperiode in een dag. deel van een dag tussen bepaalde tijdstippen waarin iemand werkt of geacht wordt te werken. Vaak in het meervoud. 2) hoeveelheid tijd om te werken. hoeveelheid tijd gedurende welke iemand werkt; tijdsduur dat iemand werkt.

werktijd - Zelfstandignaamwoord 1. (beroep) tijd die aan het werk wordt besteed ♢ Werknemers willen het liefst thuiswerken of zelf hun werktijd indelen om hun baan met de zorg voor het gezin te kunnen combineren. Woordherkomst samenstelling van werk(werkwoord) en tijd

werktijd - zelfstandig naamwoord uitspraak: werk-tijd 1. de tijd die bestemd is om in te werken ♢ mijn werktijden zijn dagelijks van 9 tot 5 1. ongeregelde, flexibele werktijden [die niet elke dag...

Synoniem: arbeidstijd. Gemeten arbeidsduur die een werker per dag of per week ter beschikking moet staan voor de arbeid. De tijdsduur die in arbeidsovereenkomst of in de CAO is afgesproken. In tegenstelling tot bedrijfstijd. Zie aldaar. Niet te verwarren met aanvangs- en vertrektijd.

s., wurktiid; — tot 12 uur, moarnsskoft (it); — na 12 uur, middeisskoft (it), oerdeisskoft (it); middelste gedeelte van de — op het veld, middelskoft (it).

m. werktijden (tijd, gedurende welke gewerkt wordt).

Nadat voorheen betrekkelijk weinig aandacht was geschonken aan den duur van het werk, is men sinds het einde der 19e eeuw dit vraagstuk gaan bestudeeren. Eenerzijds wilde men door beperking van den w. de arbeidsvoorwaarden op dit terrein menschwaardig maken, uitputting tegengaan en den mensch gelegenheid geven ook eenigen tijd over te houden voor z...

(’werk) m. (-en) tot werken bestemde tijd. Tgst. rusttijd.