Wat is de betekenis van wegwerpen?

wegwerpen - Werkwoord 1. (ov) van zich af werpen 2. zich van iets ontdoen (omdat het geen waarde meer heeft) meestal na een zeer beperkt aantal keren gebruikt te hebben ♢ We leven nu in een wegwerpmaatschappij! Woordherkomst samenstelling van weg en werpen Verwante begrippen...

wegwerpen - onregelmatig werkwoord uitspraak: weg-wer-pen 1. bij jezelf vandaan gooien ♢ ik speelde hem de bal toe en hij wierp hem weer weg 2. bij het vuilnis gooien ♢ deze aansteker moet je we...

(ov WW; wierp weg; h. weggeworpen) wo - van zich af werpen van de speer bij speerwerpen of van de discus bij discuswerpen.

v., fuort-, weismite, -bruije, -wije, -soal(j)e.

wierp weg, h. weggeworpen (1 van zich werpen, weggooien, wegsmijten; 2 fig. verwerpen, niet aannemen): 1 rotte groenten wegwerpen; circulaires wegwerpen; 2 een voorstel wegwerpen; zich wegwerpen (of: weggooien), schandelijk leven, zich verlagen; zich zelf niet wegwerpen; zie w e g g o o i e n.

('wech) (wierp weg, heeft weggeworpen) 1. van zich werpen. →: pen, schaamschoenen. 2. niet aannemen, verwerpen. 3. z i c h –, zich verlagen, een schandelijk leven leiden.

(wierp weg, heeft weggeworpen), 1. van zich werpen, weggooien: zijn wapens kaarten wegwerpen, teruggeven om daarvoor andere te kopen; 2. met nadruk verwerpen: een voorstel wegwerpen. 3. zich wegwerpen, zich vergooien.

WEGWERPEN - (wierp weg, heeft weggeworpen), van zich werpen: zijne kleeren wegwerpen: een steen wegwerpen; kaarten wegwerpen, om daarvoor andere te koopen ; — (fig.) verwerpen, niet aannemen: eene beweegreden, een aanbod, een voorstel wegwerpen; — zich wegwerpen, zich verlagen, zich te schande maken: zij heeft zich weggeworpen, leidt e...

...