Wat is de betekenis van Verzuim?

o. (-en), 1. het verzuimen, het nalaten of de omstandigheid dat men nalaat iets te doen of ergens te komen waartoe men gehouden was; — nalatigheid: dat was een verzuim van me ; — (rechtst.) in verzuim zijn, stellen. in gebreke zijn, stellen ; 2. (collect.) de gevallen van verzuiming : het verzuim is groot; 3. (met...

verzuim - Zelfstandignaamwoord 1. afwezig zijn 2. iets niet gedaan hebben verzuim - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van verzuimen ♢ Ik verzuim 2. gebiedende wijs van verzuimen ♢ verzuim! 3. (bij inversie) tweede persoon en...

verzuim - zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-zuim 1. het afwezig zijn, terwijl men er eigenlijk moet zijn ♢ het verzuim in deze klas is de laatste tijd erg groot Zelfstandig naamwoord: ver-zuim het verzuim...

Er is sprake van verzuim indien een der partijen onvoldoende nakomt bij een verbintenis. Indien twee bedrijven besluiten met elkaar zaken te doen, dan komen partijen in beginsel een overeenkomst overeen ingevolge artikel 6:217 van het Burgerlijk Wetboek. Het staat de partijen vrij om de inhoud van de overeenkomst te bepalen, al dienen de partijen z...

Periode waarin correcte nakoming van een opeisbare prestatie toerekenbaar uitblijft

Situatie die intreedt nadat de schuldenaar het genoemde redelijke termijn voorbij heeft laten gaan.

s.n., forsom (it), forsûm (it).

tijdvak, waarin de schuldenaar aan zijn verplichtingen niet heeft voldaan, hoewel zulks overeengekomen was. In de meeste gevallen geeft V. de crediteur geen recht op schadevergoeding dan nadat hij de schuldenaar in gebreke heeft gesteld (z Sommatie).

o. verzuimen (veronachtzaming; het iets niet doen, ergens niet komen enz.; rechtst. veronachtzaming van voorgeschreven rechtsvormen, ook het in gebreke blijven van den schuldenaar in het vervullen der verbintenis): doe het zonder verzuim, uitstel; het verzuim is niet groot.