Wat is de betekenis van tronen?

I. (troonde, heeft getroond), op een troon zetelen, ten troon zitten, eig. en fig.: aan het eind der zaal, omgeven door zijn groten, troonde de vorst in vol ornaat; God die in de hemd troont: — scherts, gezegd van personen, ook wel van zaken, die ergens in luister of zich gewichtig voordoend staan of gezeten zijn; —...

tronen - Werkwoord 1. (schertsend) (intr) breeduit zitten als op een troon 2. (ov) door vleierij iemand tot iets aanzetten tronen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord troon

Erezetel voor een wereldlijke of kerkvorst, verhoogd geplaatst (podium), meestal overhuifd door een baldakijn.

tronen - regelmatig werkwoord uitspraak: tro-nen 1. op een vorstelijke manier, breeduit zitten ♢ hij troonde helemaal op de eerste rij Regelmatig werkwoord: tro-nen ik troon jij/u troont...

Één van de negen *hiërarchieën, ook wel ‘Geesten van de wil’ genoemd.

Tronen zijn groepen van engelen die behoort tot de derde groep van de eerste hiërarchie zoals Dionysius de Areopagiet ze heeft beschreven. In het schildersboek van de berg Athos worden ze beschreven als ‘vurige wielen’, die overal vleugels hebben en in het midden ogen. Op iconen komen ze vooral voor onder de voeten van de Pantokrator; ze worden ine...

een van de negen → koren der Engelen.

v., troanje.

I. troonde, heeft getroond; zetelen, ten troon zitten; fig. heersen: in die woning troont vrede en huiselijk geluk. II. troonde, heeft getroond; verleiden; verlokken: iem. ergens heen tronen.