Stroef
bn. bw. (...ver, -st), 1. (van een oppervlakte of een voorwerp met betr. tot zijn oppervlakte) ruw en oneffen, zodat een beweging daarover of daarvan enige moeite kost: asfalt is stroef; stroeve keien, waarop paarden niet licht uitglijden ; 2. (van een beweging) niet vlug, niet gemakkelijk, stram: hij maakte een stroeve buiging ; — dit slot,...