Wat is de betekenis van Ontberen?

(ontbeerde, heeft ontbeerd), iets missen waaraan men grote behoefte heeft: wij kunnen hierbij uw hulp niet ontberen; het nodige ontberen; — (spr.) die veel begeert, veel ontbeert.

ontberen - Werkwoord 1. (ov) iets missen waaraan men grote behoefte heeft Woordherkomst Afgeleid van een oud, oorspronkelijk sterk werkwoord *beren (vanwaar nog geboren, vgl. Engels: to bear) dat o.a. dragen betekende en met het voorvoegsel ont-.

ontberen - regelmatig werkwoord uitspraak: ont-be-ren 1. missen van wat je heel hard nodig hebt ♢ wij moesten haar hulp ontberen Regelmatig werkwoord: ont-be-ren ik ontbeer jij/u ontbeer...

v., misse.

ontbeerde, h. ontbeerd (missen [waaraan men grote behoefte heeft]; niet bezitten): het nodige ontberen; iets niet kunnen ontberen.

(‘be:rən) (ontbeerde, heeft ontbeerd) niet bezitten, met het bijdenkbeeld dat men het gemis diep voelt: iemands hulp moeten -. Syn. → derven.

(ontbeerde, heeft ontbeerd), (iets) missen waaraan men grote behoefte heeft: wij kunnen hierbij uw hulp niet het nodige ontberen; (spr.) die veel begeert, veel ontbeert.

ontberen ww. '(iets) missen, niet hebben' categorie: leenwoord Mnl. vmberen (met assimilatie -ntb- > -mb-) 'nalaten', ontberen 'id.' in dis ic ongerne Ontbere 'waaraan ik me niet graag onttrek' [1265-70; VMNW], 'missen, ontberen' [1265-70; VMNW]. Afleiding met het voorvoegsel ...

(ontbeerde, heeft ontbeerd), iets missen waaraan men grote behoefte heeft: wij kunnen hierbij uw hulp niet ontberen; — (spr.) die veel begeert, veel ontbeert. ONTBERING, v. (-en), het gemis van noodzakelijke levensbehoeften: het vasten gewoon, verduurde ik de ontbering van voedsel met gelatenheid; uitgeput door langdurige ontberingen.