Wat is de betekenis van blijmoedig?

bn. bw. (-er, -st), opgeruimd van geest, opgewekt, niet neerslachtig; inz. aanvaardend tgov. leed en tegenspoed, berustend in een hogere wil: blijmoedig zijn dagtaak afwerken; blijmoedig zijn kruis dragen; zij gingen blijmoedig de dood te gemoet.

blijmoedig - Bijvoeglijk naamwoord 1. met een zekere opgewektheid en nonchalance het leven kunnen aanpakken ♢ „Ja, je moet het niet te zwaar maken. De filosofie is al heftig genoeg. Ik zal zware thema’s niet schuwen, maar je moet er wel een beetje blijmoedig mee omgaan.” ...

blijmoedig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: blij-moe-dig 1. in een goede stemming ♢ blijmoedig gingen we op stap Bijvoeglijk naamwoord: blij-moe-dig ... is blijmoediger dan ... het bli...

adj., bliidmoedich, blijmoedich, gol.

bn., bw. (opgeruimd, niet neerslachtig): een blijmoedig vertrouwen.

(’blijmoedəch) bn. en bw. (-er, -st) opgeruimd van geest : een hart; de last torsen.

bn. en bw. (-er, -st), opgeruimd van geest, opgewekt, niet neerslachtig; m.n. aanvaardend tegenover leed en tegenspoed, berustend in een hogere wil: blijmoedig zijn dagtaak afwerken; blijmoedig zijn kruis dragen; zij gingen de dood tegemoet.

BLIJMOEDIG, bn. bw. (-er, -st), opgeruimd van geest, opgewekt, niet neerslachtig; inz. met het denkbeeld van berusting in een hoogeren wil: blijmoedig zijne dagtaak afwerken; — getroost: zij gingen blijmoedig den dood te gemoet. BLIJMOEDIGHEID, v.

...