Wat is de betekenis van BALDADIG?

bn. en bw. (-er, -st). 1. (veroud.) misdadig ; blijk gevende van verdorvenheid; 2. in brooddronkenheid allerlei moedwil plegend (vooral straatschenderij), ruw en uitgelaten: de baldadige soldaten die geen rustig burger met vrede laten.

Er zijn in het Nederlands drie woorden die duidelijk bij elkaar horen: baldadig, balorig en balsturig. In alle drie betekent bal: slecht. Een baldadige jongen verricht dus slechte daden, in het bijzonder straatschenderijen. Balorig luidde vroeger: balhorig, doof. Nu verstaan wij er onder: iemand die niet horen wil, die tegen de keer in is, uit z&rs...

bn., bw., erg, vreselijk, verschrikkelijk. Ik moet direkt toegeven dat ik in Nederland aardig verdien maar de belastingen ondermijnen m’n salaris op baldadige wijze (BN 120: 42; 1980).

moedswillig; uitgelate.

adj. & adv., baldadich, -dedich.

bn., bw. (misdadig, vero.; moedwillig, op straatschenderijen uit, brooddronken), een baldadige knaap, zich baldadig aanstellen.

(bal'da: dəch) bn. en bw. (-er, -st) Veroud. (bal, boos] roekeloos allerlei moedwil plegend: een -e straatjongen; zich aanstellen. Syn. brooddronken, dartel, speels, speelziek, uitgelaten.

van een oud woord (Oudsaksisch) baludad = slechte, booze daad; zoo had men ook balu-sprake = laster. Vergelijk nog: baloorig en balsturig. Balddadig (stoutmoedig) is eig. hetzelfde woord, maar men hield het eerste lid voor bald — gauw, snel, vlug, dapper, stoutmoedig; vergl. Boudewijn (= Bald-win) d. i. moedige vriend. In ballast staat bal vo...

bn. en bw. (-er, -st), 1. uitgelaten; 2. opzettelijk ruw en wild.