Kaspar-Hauser-dier

betekenis & definitie

Kaspar-Hauser-dier - Dier dat opgroeide zonder contact met soortgenoten en in een prikkelarme omgeving, dus zonder ervaring te kunnen opdoen, waardoor de leerprocessen herleid zijn tot een minimum. K.H.d. werden in deprivatie- of isolatie-experimenten opgekweekt teneinde na te gaan welke gedragscomponenten aan¬geleerd zijn en welke aangeboren. Een volledige onthouding van ervaring (K.H.d. van de eerste orde) is in praktijk niet te realiseren; alleen al de ervaringen met het eigen lichaam kunnen niet worden uitgesloten. Een gedeeltelij¬k K.H.d. (van de tweede orde) is wel mogelijk: het dier kan van welbepaalde ervaringen worden gedepriveerd, door bijvoorbeeld één zintuig uit te schakelen. Nochtans moeten de resultaten van dergelijke proeven met de nodige omzichtigheid worden geïnterpreteerd, vermits een deprivatie van ervaringen een nadelige invloed kan hebben op de normale ontwikkeling van het CZS, en dus gedragsveranderingen kan veroorzaken die geen informatie bieden omtrent de aangeboren/aangeleerd vraagstelling. Doof- of blindgeboren kinderen zijn ongewilde K.H.’s van de tweede orde, waaruit veel kan geleerd worden aangaande aan¬geboren componenten van bijvoorbeeld de faciale expressie. De term "Kaspar Hauser" verwijst naar de Duitse vondeling uit 1828 die opgegroeid was zonder met mensen in contact te zijn gekomen.