Besprekingen over de daadwerkelijke vermindering van het aantal strategische kernwapens tussen de Verenigde Staten en de Sovjetunie.
De besprekingen begonnen in 1982. START kan als een vervolg van de SALT-onderhandelingen uit de jaren zeventig worden beschouwd. Bij START werd niet alleen gesproken over de vermindering van het aantal kernraketten, maar ook over het aantal kernladingen per raket.
Op 31 juli 1991 ondertekenden de Amerikaanse president George Bush en Sovjetpresident Michail Gorbatsjov in Moskou een START-verdrag. De belangrijkste bepaling was, dat de Sovjetunie het aantal kernkoppen op strategische kernwapens zou verminderen van circa elfduizend naar zevenduizend; de Amerikanen gingen terug van circa twaalfduizend naar negenduizend. Daarnaast werden tal van afspraken gemaakt over andere categorieën kernwapens, transportvoertuigen voor strategische kernwapens en dergelijke. Het verdrag had een looptijd van vijftien jaar.
Na het uiteenvallen van de Sovjetunie boette het verdrag aanzienlijk aan waarde in, omdat naast Rusland ook de Oekraïne, Bjelaroes (Wit-Rusland) en Kazachstan over kernwapens beschikten. Die laatste drie staten achtten zich niet aan de START-afspraken gebonden. De Verenigde Staten slaagden er door bilaterale onderhandelingen in deze staten van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten zover te krijgen, dat zij beloofden elk afzonderlijk hun deel van het START-verdrag na te zullen komen.
Op 3 januari 1993 werd tussen George Bush en Boris Jeltsin, de leider van Rusland, in Moskou een tweede START-verdrag ondertekend. Dit verdrag voorzag in het terugbrengen van het aantal kernkoppen tot 3500 voor de Amerikanen en 3000 voor de Russen in een periode van tien jaar. Daarmee was de betekenis van de intercontinentale raket aanzienlijk gereduceerd.
