Zimbabwaanse vrijheidsstrijder; later politicus.
Nkomo groeide op in Zuid-Afrika. Jarenlang was hij vakbondsman bij de Rhodesische spoorwegen. Van 1957-59 was hij voorzitter van de Rhodesische tak van het African National Congress (ANC, Afrikaans Nationaal Congres). In 1959 werd het ANC in Rhodesië verboden. Nkomo richtte de Nationaal Democratische Partij op. Toen ook deze organisatie werd verboden (1960), stichtte Nkomo in 1961 de Zimbabwe African People's Union (ZAPU, Afrikaanse Volksunie van Zimbabwe). Van 1964-74 zat hij gevangen. Na zijn vrijlating had hij in oktober 1976 in Genève een ontmoeting met Ian Smith, de leider van de blanke Rhodesische minderheidsregering. In hetzelfde jaar begon een niet al te hartelijke samenwerking tussen de ZAPU en de Zimbabwe African National Union (ZANU, Afrikaanse Nationale Unie van Zimbabwe) van Robert Mugabe, onder de naam Patriotic Front (PF, Patriottisch Front). Het PF voerde vanuit buurland Zambia guerrilla-acties in Rhodesië. Na het terugtreden van het blanke minderheidsregime verloor Nkomo in 1980 de verkiezingen van Mugabe, die hem tot minister van Binnenlandse Zaken benoemde. Wegens voortdurende conflicten tussen de ZANU en de ZAPU werd Nkomo in 1982 ontslagen. Zimbabwe was toen dicht bij een burgeroorlog. In 1987 volgde een verzoening tussen de beide rivalen; hun partijen fuseerden tot de ZANU-PF.
