De groep van de rijkste zeven industrielanden, bestaande uit de Verenigde Staten, Japan, de Bondsrepubliek Duitsland, Groot Brittannië, Frankrijk, Italië en Canada.
De G 7 houdt minimaal tweemaal per jaar een officiële bijeenkomst van de regeringsleiders, aangevuld met de voorzitter van de Europese Commissie en de fungerend voorzitter van de Europese Unie. Doorgaans worden die bijeenkomsten aan de vooravond van de halfjaarlijkse vergaderingen van het Internationaal Monetair Fonds gehouden.
De G-7-landen bespreken de actuele politieke en economische stand van zaken en ontwikkelen zo mogelijk eigen initiatieven. De nadruk bij de besprekingen ligt op economische vraagstukken.
De eerste bijeenkomst van de G 7 vond in 1975 in het Franse Rambouillet plaats. De positie van de dollar was toen zwak doordat de wereld was overstroomd met dollars als gevolg van forse wapenaankopen van de Amerikanen en hun partners in verband met de Vietnam-oorlog. De Franse president Valéry Giscard d'Estaing en de Duitse bondskanselier Helmut Schmidt besloten de leiders van de grootste industrielanden bij elkaar te roepen om te voorkomen dat ieder land een eigen economisch beleid ging voeren. Ook de (eerste) oliecrisis van 1973 had diepe (economische) sporen nagelaten; de westerse wereld was in een economische recessie geraakt. Canada ontbrak op de eerste G-7-bijeenkomst.
