iets zonder veel omslag, haastig afdoen; afdoende maatregelen nemen. De metten zijn de Roomsch-Katholieke gebeden, die in den vroegen morgen verricht worden; zij heeten in Jt Lat. lectiones matutinae = morgenlezingen; matutinus = wat in den morgen gebeurt, afl. van Matuta = godin van den dageraad; ’t Fransch matin = ochtend.
Als de monniken zich haastten om de lezing der metten (in Jt Middelned. sprak men van mettine) ten einde te brengen, zeide men, dat zij korte metten maakten. Het volk sprak later van: korte wetten maken, ofschoon volgens dr. Stoett deze uitdrukking niets met metten gemeen heeft, maar een geheel zelfstandige zegswijze is, nl. korte wetten geven, dus niet veel omslag maken. Men houde echter in ’t oog, dat men feitelijk niet kan zeggen: „wetten met iets maken.” Beide uitdrukkingen zijn dus in den volksmond, toen ’t woord „metten” niet meer verstaan werd, samengesmolten.
