Utpŏtĕ

betekenis & definitie

adv., namelijk, meestal voor qui, quae, quod, m. coniunct., utpote qui nihil contemnere soleamus, daar wij immers, Cic.; bij het part., puerulo me, utpote non amplius novem annos nato, Nep.; bij quum (daar), utpote quum . . . fecerint, Asin. Poll. in Cic. ep.