1. stĭtis, die bij iets staat, getuige, suis utrisque superstitibus praesentibus, Cic. (oude formule).
2. stĭtis, (na iemds dood) overblijvend, (hem) overlevend, in het leven blijvend, c. dat., alci superstitem esse, Cic., patriae, Hor.; c. gen., alterius vestrum, Liv., non solum vitae, sed etiam dignitatis suae, Cic.; absol., alqm superstitem relinquere, Suet., deos quaeso ut (puer) sit superstes, in leven blijve, Ter.
