Sŏlĕo

betekenis & definitie

sŏlĭtus sum, ēre,

1. plegen, gewoon zijn, c. inf., Cic., vand. ut soleo (sc. facere), ut solet (sc. facere), naar mijn (zijn) gewoonte, Cic., Ter., daarentegen ut solet (sc. fieri), zoals gewoonlijk, - in de regel, Cic.
2. praegn., (geslachtelijke) omgang hebben, cumviris, Pl. — P. adi. sŏlĭtus, a, um, z. a.