sancĭi, maar gewl. sanxi, sancītum en sanctum (4);
1. eig., heiligen, d. i. onverbrekelijk -, onschendbaar maken, (als heilig en onverbrekelijk) vaststellen, - verordenen, legem, Cic., foedus sanguine alcs, Liv., sanxit edicto, ne etc., Cic., neque ulla lex sancit, quo minus etc., Cic., Valerii lex sanxit, ne etc., Cic.; (onherroepelijk) bekrachtigen, bevestigen, erkennen, acta Caesaris, Cic., augurem, Cic.
2. overdr., (onder strafbedreiging) verbieden, incestum supplicio, Cic., lege sandri aut iure civili, Cic., sanciri ignominiā, Cic.
