stĭti, āre,
1. stilstaan, blijven; fig., blijven, standvastig zijn. | praegn., zich verzetten, weerstaan, tegenstand bieden; overdr., van zaken = niet meegeven, - bezwijken, adversum pita et gladios, Tac.
2. overblijven, overzijn, hic restat actus, Cic., unam sibi spem reliquam in Etruscis restare, Liv., restat, ut etc., er blijft nog over, dat enz., of te enz., non of nihil aliud restat nisi of quam c. inf., Liv., Ter.; nog overzijn = nog in leven zijn, qui paud admodum restant, Cic., nunc ego resto, Hor. | nog te wachten staan, quod restat, in (voor) de toekomst, Cic., hoc Latio restare canunt m. acc. c. inf., Verg., restat c. inf., Lucr., Hor.
