bŭi, bĭtum (2);
1. af-, tegenhouden, afweren, verhinderen, alqd of alqm, Cic., Caes., alqm of alqd ab alqa re, Cic., Caes., Liv., alqm alqā re, Cic., Caes., alqm id (daarin), Liv., alqm c. i n f., of m. a c c. c. i n f., Cic., pr. m. volgend ut of ne of quominus, Cic., of m. quin, Liv., Tac. | in ’t bijz., (met woorden) beletten, verbieden, lex recta imperans prohibensque contraria, Cic.
2. ter bescherming verre houden (van iets), vand. = (voor iets) bewaren, beschermen, alqm ab alqa re, Cic., of alqm alqā re, Cic.
