ōrum, m. de Puniërs = de (van de Phoeniciërs af stammende) Carthagers; sing., Poenus, i, m. een Puniër, Carthager, praegn. = Hannibal, ook collectief = de Puniërs, Carthagers, Poenus advena, Liv., uterque Poenus, de Puniërs in Africa en Spanje, Hor.
Daarv. Poenus (Pūnus), Phoenicisch, Punisch, Carthaags; scherts, compar. est nullus me hodie Poenus Poenior, meer ervaren in de Punische taal, Pl. | Pūnĭcus (Poenicus), Phoenicisch, Punisch, Carthaags, fides, Punische trouw = trouweloosheid, Sall.; poët. overdr., Phoenicisch = purperkleurig, -rood; Pūnĭcē, adv. Punisch, Carthaags. | van Punicus verder: Pūnĭcānus, op Punische wijze gemaakt, lectuli, Cic.; Pūnĭcĕus (Poen.) en Pūnĭcĭus (Poen.), Punisch, Carthaags, en meton. = purperrood.
