ŭi, ĭtum (2) en ēmĕrĕor, ĭtus sum, dep. (2);
1. verdienen, zich aanspraak verwerven op, alqd, Quint., c. inf., Ov., zich (ten opzichte van iemd) verdienstelijk maken, alqm, Tib., Ov., emeritus, een verdienstelijk man, Ov.
2. uitdienen, stipendia, Liv., vand. emeritus, uitgediend, overdr. = oud, onbruikbaar geworden, Ov.; pass., ten einde lopen, tempus emeritum, geĕindigd, Cic.
