Dĕcĭmānus

betekenis & definitie

en gewl. dĕcŭmānus

1. eig., tot de tienden (als belasting) behorend, ager, tiendplichtig, Cic., frumentum, tiende van het graan, Cic.; subst., decumanus, i, m. tiendenpachter, Cic., mulier decumana of alleen decumana, ae, f. vrouw of bijzit van een tiendenpachter, Cic. | tot het tiende legioen behorend, miles, Auct. bell. Afr., plur. gewl. alleen decumani, Auct. bell. Afr., Tac.; tot de tiende cohorte behorend, porta decumana, de hoofdpoort der Romeinse legerplaats (omdat daar de tiende cohorten der legioenen lagen), tegenover de porta praetoria, Caes.
2. meton. = zeer groot, ontzaglijk.