contĭo

betekenis & definitie

ōnis, f. vergadering (van volk of leger), het vergaderde publiek, - volk; vand. pro (voor, in) contione dicere, Liv., in contionem ascendere of escendere, voor een contio als redenaar optreden, Liv. | meton., voordracht, rede, habere contionem (apud milites), Cic.