samenhangend,
I. (in de ruimte),
a. (met iets anders): van twee of meer zaken = onmiddellijk naast elkaar liggend, aan elkaar grenzend, onafgebroken voortlopend, neutr. plur. subst., continua, de aan elkaar grenzende plaatsen, Liv. : van één zaak = samenhangend met, onmiddellijk grenzend aan, aër, continuus terrae, Sen., Leucada continuam veteres habuere coloni, met het vasteland samenhangend = als een schiereiland, Ov. | overdr., (iemd als gunsteling) het naast staande, Nerva continuus principi, Tac.
b. (in zich zelf) samenhangend, onafgebroken voortlopend, onafgebroken, ongescheiden, ook overdr.
II. (in de tijd),
a. (met iets anders): van twee of meer zaken = onmiddellijk op elkaar volgend, continui complures dies, Caes. | van één zaak = daarop volgend, continua die of nocte, Ov.
b. (in zich zelf) onafgebroken, onophoudelijk, aanhoudend, incommoda, Caes., oppugnatio, Liv. | overdr., postulandis reis tam continuus annus fuit, ut etc., Tac.
