(1799-1890), R.K. theoloog en kerkhistoricus. Priester. 1827 hoogleraar te München, 1845 lid van de Beierse Landdag, 1848 lid van het Frankforter parlement: ijverde voor de onafhankelijkheid der kerk.
Bestreed na 1860 vooral het dogma der onfeilbaarheid van de paus en weigerde, toen dit op het Vaticaans concilie in 1870 toch werd afgekondigd, zich te onderwerpen, waarop hij in de ban gedaan werd. Sloot zich echter ook niet aan bij de beweging der Oud-Katholieken, na dat concilie ontstaan. Schreef o.a. Beiträge zur Sektengesch. des Mittelalters (2 dln, 1890).
