v. schaduwen (1 gedeelte van een ruimte, waar het licht onderschept is, of waar het licht niet rechtstreeks doordringt; de toestand hiervan; 2 vorm, waarin een lichaam door het licht te onderscheppen, zich ergens aftekent; 3 [plaats van] beschutting tegen licht en warmte inz. van de zon; 4 iets, dat [grotendeels] de kracht of waarde mist van wat het moet voorstellen of wat het oorspronkelijk geweest is):
1. in vage massa's schaduw lag het park; zegsw. iem. of iets in de schaduw stellen, overtreffen; licht en schaduw op schilderijen, weinig verlichte plek (van beperkte omvang); groene schaduwen beefden over de rivier;
2. de zwarte schaduw bewoog op het neergelaten gordijn; iem. volgen als zijn schaduw; zegsw. niet in iems. schaduw kunnen staan, ver de mindere zijn;
3. in de schaduw der olmen;
4. een schaduw van geluk is het geluk op deze aarde; hij is nog slechts een schaduw van wat hij was.
