ondervangen

betekenis & definitie

onderving, h. ondervangen (iem. of iets, die of dat valt, van onderen opvangen; onderstutten; onderscheppen; fig. steunen, schragen): lichtstralen ondervangen; een slag ondervangen, een houw ondervangen, opvangen; iem. ondervangen, b.v. iem., die valt, opvangen; fig. een bezwaar, een moeilijkheid ondervangen, voorkomen, doen vermijden.