1 onderscheidde, h. onderscheiden (1 afscheiden, van elkaar scheiden als ongelijksoortig; 2 kenmerken; 3 onderkennen):
1 men onderscheidt de honden in rassen;
2 een meer beschaafde toon onderscheidde hem van de overige arbeiders;
3 de duisternis laat de ons omringende voorwerpen niet meer onderscheiden; refl. zich onderscheiden door nette manieren, zich doen kennen;
2 bn., bw. (1 verschillend; 2 uiteenlopend; 3 in groot getal; 4 op verschillende wijze):
1 de onderscheiden kantons van Zwitserland;
2 de onderscheiden gevoelens over een wetsartikel;
3 onderscheiden redenen weerhouden hem;
4 de mensen spreken daar nog al onderscheiden over;
nog: de onderscheiden beweringen van partijen, respectief.
