Fr. intensif, Lat. intensivus,
1. bn., bw. (met innerlijke kracht; sterk; levendig, opgewekt): een intensief vergift; intensieve cultuur van de bodem, door bemesting enz. de opbrengst zo hoog mogelijk opvoeren; intensieve ww.;
2. o. intensieven (w.w. met versterkte betekenis): nikken (nijgen) is een intensief; (s = z). Lat. intensivum, o. intensiva.
