Fr. génie, Lat. ge'nius,
I. o., in bet. 2 genieën (1 aangeboren gave van grote geesten; oorspronkelijk vernuft, buitengewoon scheppingsvermogen; 2 iem., die deze eigenschappen heeft, iem. van buitengewone gaven; 3 lust, zin, meestal met hebben):
1. het genie van Rembrandt;
2. Shakespeare was een groot genie; 3. ergens genie in hebben;
II. v. (mil. afdeling of wapen van ons leger): het is de taak der genie stellingen in staat van verdediging te brengen, bruggen te bouwen enz.
