1. bn.; eervoller, eervolst of meest eervol (eer medebrengend, verschaffend): een eervolle betrekking; een eervolle vermelding, vorm van onderscheiding, van deelnemers aan een wedstrijd, van militairen enz.; eervol ontslag, formule voor een ontslag, dat niet bij wijze van straf wordt verleend;
2. bw. (zo, dat men er eer mede inlegt; op een wijze, die eer verschaft): zich eervol gedragen; die onderofficier werd eervol vermeld.
