(Lat.) = Wee den eenzame! Aanmaning van den Prediker (Eccl.4.10), om zich niet te onttrekken aan de samenleving (uit gierigheid), ook vanwege het voordeel der wederzijdsche hulpverleening, „want als hij valt, heeft hij niemand om hem op te richten”. Gewoonlijk gebezigd om ook de gevaren der onvrijwillige eenzaamheid te betreuren.
C. Brouwer.
