Fransch tooneelschrijver van de psychologische richting; * 1872 te Pont-l’Evêque (Calvados); ✝ 1927 te Vittel. Gaston de Caillavet was zijn medewerker tot 1915.
Zij waren in de Derde Republiek wat Meilhac en Halévy voor het Tweede Keizerrijk waren: weinig kieschkeurige amuseurs van het publiek, met goedkoope geestigheden en zedelijk niet te verdedigen schilderingen van het erotisch ongeoorloofde. Toch ontbreekt ook de caricaturale critiek op het mondaine leven niet in deze overwegend lichtzinnige tooneelkunst, die daarenboven de scenische techniek volkomen beheerscht.
Aan Scribe, Pailleron en Meilhac ontleenden ze meer dan één type.Voorn. werken: Les sentiers de la vertu (1903); L’ange du Foyer (1905); L’Eventail (1907); Miquette et sa mère (1907); L’amour veille (1907); Le Roi (met Emmanuel Arène, 1908) ; L’âne de Buridan (1909); Le Bois Saeré (1910); Primerose (1912); L’habit vert (1913); La Belle Aventure (1914); M. Bretonneau (1914). Na den dood van G. de Caillavet, in samenwerking met Francis de Croisset: Les Vignes du Seigneur (1924); Ciboulette (1925); Les Nouveaux Messieurs (1925); Le docteur Miracle (1926).
Lit.: F. W. Chandler, The contemp. drama of France (Boston 1920); H. Bordeaux en L. Madelin, Le fauteuil de R. de F. (1929). Willemyns
