In verband met de afkomst van dit slagwoord van Lat. nihil = niets, merkt de vader van dit woord Iwan Toergenew in zijn mémoires [Deutsche Rundschau, 253 (Febr. 1884)] op, dat de figuur Basarow uit zijn roman „Vaders en Zonen” (1862) n. genoemd wordt „als de eenig-juiste uitdrukking voor een historisch feit” en niet als een beleediging of anderszins. De geruchtmakende roman zelf definieert den n. als „een mensch, die zich voor geen autoriteit buigt, die zonder critiek geen principe aanneemt, al staat het nog zoo in aanzien.” Voordat Toergenew een algemeen-politieken zin aan n. gaf, gebruikte Jean Paul het in aesthetischen zin.
C. Brouwer.