Schilder. * Ca. 1450 te Cortona, † 1523 te Florence. Leerling van Piero della Francesca, ook invloed van Pollaiuolo en Verrocchio.
Gewichtige figuur in de ontwikkeling der N. Ital. schilderkunst; hij bracht veel nieuws.
Met een sterk gevoel voor ruimte en voor vormen wijdde hij speciale aandacht aan het menschelijk lichaam, waarvan hij de anatomie meesterlijk leerde beheerschen. In zijn groote fresco’s, meest met vele figuren, imponeeren de composities vol harmonie en rhvthme, door monumentaliteit.
Hij verwierf bij zijn leven reeds groote bekendheid en werd o.a. door den paus naar Rome geroepen, waar hij den Mosescyclus voor de Sixtijnsche kapel schilderde. Zijn coloriet is droog, maar met levendige kleureffecten, die het plastische element versterken.
Zijn hoofdwerken zijn wandfresco’s, in de Mariakapel van den dom te Orvieto, waarin hij zijn rijpe kracht ten toon spreidt (hier o.a. zijn fraaie zelfportret). Zijn kunst heeft op de vorming van Michelangelo grooten invloed gehad.Lit .: v. Marle, Development ital. school of painting.
Schretlen.