Canning - 1° Charles John, earl, zoon van George, vooral bekend als Engelsch gouverneur en onderkoning in Indië. * 14 Dec. 1812 te Brompton (Londen), † 17 Juni 1862 te Londen. Lid van de Commons (1836), van het Hoogerhuis (1837).
Onderstaatssecretaris bij het departement van Buitenlandsche Zaken (1841—’46). Postmeester-generaal (1863-’55). Als gouverneur-generaal in Indië (1856—’58) trad hij beleidvol bij de onderdrukking van den opstand van 1857 op, herstelde orde in geheel het land, en werd tot onderkoning in Indië benoemd (1858-’62).
L i t.: Dictionary of national biography (III Londen 1908); H. S. Cunningham, Earl C. (1891). “ Lousse”.
2° George, beroemd Engelsch staatsman en redenaar. * 11 April 1770 te Londen, † 8 Aug. 1827 te Cheswich bij Londen. Advocaat. In 1794, als aanhanger van Pitt, lid van het parlement. De denkbeelden van de Fransche omwenteling van 1789 vonden in hem een hevigen bestrijder, niet alleen in het parlement, maar ook als medestichter en medewerker van het tijdschrift The Anti-Jacobin, or Weekly Examiner, en als lid van Pitt’s ministeries (1796—1801 en 1804—’06). Dezelfde anti-revolutionnaire politiek bleef hij doorvoeren, toen hij voor de eerste maal minister van Buitenlandsche Zaken werd (1807—’09): het bombardement van Kopenhagen en het wegnemen van de Deensche vloot (1807), de ondersteuning van de Spaansche opstandelingen (1808) en het verbond met de Spaansche Junta, tegen Napoleon gesloten (1809), waren zijn werk.
Toen hij echter, na den zelfmoord van Castlereagh, wederom hoofd van het Foreign Office werd (1822—’27), was hij, hoewel nog steeds conservatief gezind, een beslist tegenstander van de Heilige Alliantie geworden: hij begunstigde den opstand der Spaansche koloniën in Zuid-Amerika en de uitvaardiging van de leer van Monroe, verijdelde in 1827 een reactionnairen opstand in Portugal, en wist 6 Juli 1827 het verdrag van Londen te doen sluiten, waarbij Engeland, Rusland en Frankrijk besloten tot een voor Griekenland gunstige interventie. Ook in het binnenland wilde hij de misbruiken bestrijden, die door het verstokt conservatisme zijner partijgenooten bleven voortduren: in Febr. 1827 was hij als minister-president opgetreden, en als dusdanig leidde hij nog de opheffing der graanwetten en sprak zich ook voor de emancipatie der Katholieken uit. Hij oefende een beslissenden invloed op de latere ontwikkeling van de Engelsche en algemeene Europeesche politiek uit. Zijn lijk werd in Westminsterabdij naast Pitt bijgezet.
Werken: Speeches and Memoirs (6 dln. 1828—’45); Official correspondence (uitg. door Stapleton, 1887). — Lit.: Dictionary of national biography (III Londen 1908); The Cambridge history of British foreign policy (I 1922); H. Temperley, The foreign policy of Canning (Londen 1925 ; hierin wordt het onderwerp in het licht van nieuwe bronnen grootendeels hernieuwd). “Lousse”.