Hieronder verstaat men het totale verbruik van consumptiegoederen per hoofd van de bevolking. Hij wordt gebruikt als aanwijzing voor het welvaartspeil: in rijke landen kan de bevolking veel besteden, in arme landen vaak erg weinig.
Een goede maatstaf voor het welvaartspeil krijgt men ook door de gemiddelde loonkosten per uur voor een industriearbeider te vergelijken (uurloon en sociale verzekering e.d.). Volgens de laatst beschikbare gegevens bedroegen deze in de landen van de EEG:Luxemburg f 7,67
Duitsland (Bondsrep.) f 7.24
Nederland f 7.IO
België f 7.02
Frankrijk f 6,15
Italië f 5.79
In de Verenigde Staten liggen deze loonkosten bijna 2 maal zo hoog als in Nederland, doch er zijn ook landen waar de arbeider nog minder dan f i,- per uur kost. Maar de geldwaarde is niet overal dezelfde. In Amerika koopt men b.v. voor f 10,- niet zoveel als bij ons met dat bedrag. Bij de bedragen in vorenstaande tabel dient men te bedenken dat de arbeider dat geld niet helemaal in handen krijgt: in Italië b.v. slechts f 3,05, in Luxemburg f 5,35; daar staat tegenover dat de werkgever in Italië tweemaal zoveel aan de sociale verzekering bijdraagt, zodat de bedragen van de tabel toch goed aanduiden wat de arbeider uiteindelijk ten goede komt.
