Haring, welke niet gekaakt, doch terstond na de vangst gezouten wordt. Gewoonlijk brengt pekelharing (gekaakte en gezouten haring) méér op dan steurharing (waar de ingewanden nog in zitten) en daarom gaat de visscher er alleen in geval van nood toe over, de haring ongekaakt te zouten (slecht weer, groote vangst).
Alleen als een hooge prijs voor steurharing verwacht wordt, geschiedt „het steuren” zonder noodzaak. Steurharing wordt gewoonlijk tot bokking gerookt en omdat de Engelschen hun haring in den regel tot bokking verwerken, noemt men deze gerookte haring wel Engelsche bokking of Engelsche snijbokking. Wat de Engelschen vangen en steuren is eigenlijk de kanaalharing, een grooter soort, die leeft in het Zuidelijk deel van de Noordzee.
