toen in het jaar 70 de tempel in Jeruzalem werd verwoest en er een eind kwam aan de joodse autonomie, stelde een joodse geleerde, dat het joodse volk niet zou kunnen voortbestaan, tenzij het jodendom als religie en levenswijze (halacha) daarin centraal zou komen te staan. Hij stichtte een leerschool in Javne (Jamnia), en binnen Israël en daarbuiten zette zich dit voort en ontstonden vele leerscholen, waar de joodse leer werd bestudeerd en onderwezen.
Reeds toen ontstonden er verzamelwerken (misjna’s) met algemeen aanvaarde rabbijnse uitspraken en overleveringen betreffende de halacha. Maar omstreeks het jaar 200 bracht Jehoeda Hanasi al deze verzamelingen bijeen, voegde ze samen en redigeerde ze tot één systematisch en gezaghebbend werk: de Misjna (letterlijk: ’herhaling’, vandaar ook ’lering’). Zo werd dus de joodse leer buiten de Tora ook schriftelijk vastgelegd en gecodificeerd. De consonantentekst van de Tenach was al vastgelegd omstreeks het jaar 100.De Misjna bestaat uit 6 delen, elk met ongeveer tien tractaten, waarbinnen naar onderwerp gerangschikte uitspraken zijn opgenomen. De Misjna samen met de commentaren erop, de Gemara, werd Talmoed. genoemd. De Misjna zelf is dus de schriftelijke codificatie van de leerstellingen van (circa 120) joodse geleerden tot aan het eind van de tweede eeuw.
