latijn (Anno Mundi): ’in het jaar van de wereld’. In de Middeleeuwen voerde men de jaartelling in die de joden noemen: telling vanaf de schepping der wereld.
Het uitgangspunt werd gevonden in de verwerking van alle chronologische gegevens die vanaf de schepping in de bijbel worden gevonden. Stelt men voor de schepping het jaar 0 en volgt men de generatietelling (tien generaties van Adam tot Noach en tien van Noach tot Abraham) met de genoemde getallen per generatie, dan kan men vanaf dat punt eenvoudig doortellen. Dat de wereldschepping zoveel jaar geleden heeft plaatsgevonden als het jaarcijfer aangeeft, vormt voor geen enkele joodse richting een absoluut geloofspunt. Men handhaaft deze telling dan ook min of meer symbolisch, naast de ’gewone jaartelling’ (g.j.). Zoals men op christelijke kerken en andere gebouwen naast het jaartal A. D. vindt: ’in het jaar des Heren’, zo vindt men op joodse gebouwen A.M.: ’in het jaar van de wereld’. Zie Jaartelling; Maand.
