(1904, vero.) verkorting van nachtjapon.
• Ze kon zelf niet komen, want ze had logées; hij mocht nog eens terugkomen, dan zou mevrouw wat ponnetjes opzoeken voor z'n zusje, ze had nog een winterjas liggen voor hemzelf. (Henri Hartog: Sjofelen. 1904)
• ... je witte damasten pon.... (Israël Querido: Zegepraal. 1904)
• Den volgende dag zat ze in haar pon op den rand van 't ledikant... (Nescio: Dichtertje. 1918)
• Ik stond al in mijn nachtpon, toen Julie er mee binnenkwam, heel voorzichtig op haar hand. (Cissy van Marxveldt: De H.B.S. tijd van Joop ter Heul. 1919)
Maria... ik heb je ooit in je ponnetje gezien m'n duifie, in het licht. (Herman de Man: Maria en haar timmerman. 1932)
• Ik dacht doezelig aan de vrouw van Piet, in haar nachtpon. (Simon Carmiggelt: Louter leugens. 1951)
• Zij zag er verdwaasd uit met haar morgen-ogen, flanellen pon en de krulspelden in het fletse haar. (Theun De Vries: W.A.-man. 1967)
• Geen sekslokkertjes, doorzichtige ragfijne ponnen… (Hermine Heijermans: Leven met eros. 1979)
• Haar pon was doorschijnend zag ik toen ze tegen het daglicht in liep. (Hans Koekoek: Liefzijn toegestaan. 1982)
• Ik zal het, bij gelegenheid, toch eens zeggen van dat ponnetje. (Simon Carmiggelt: Bij nader omzien. 1986)
• Schuif mijn pon omhoog en tast naar mij. (Nelleke Noordervliet: Uit het paradijs. 1997)
• Mocht hij gevreesd hebben dat Anna nog op zou zijn, hologig en in pon naar een nachtfilm op tv kijkend, dan vergiste hij zich. (Rob Schouten: Lusthof. 2002)
• Jack van Gelder (Eddy Poelmann verklapte ooit dat deze slijmjurk zich voor de nacht in een wit ponnetje met een verticale rode streep hult) vertelde woensdagavond dat 0-0 op het veld van Ajax een zeldzaamheid is. (Leidsch Dagblad, 01/03/2003)
• Op de kaft stond een jonge blonde vrouw in een dun ponnetje, wind tegen, en beide armen gestrekt naar de zon, een boek inderdaad voor vrouwen die de weg kwijt zijn. (Hans van der Beek: Mijn vrouw heet Petra. 2008)
• Wat voor ponnetje had jij eigenlijks in gedachten, lieffie? (Maan Leo: Huwelijkse voorwaarden. 2014)
• Ik heb de tijd want ik lig ziek in bed, in mijn pon, met dit blocnote en een balpen. (René van Rooij: Het korte leven van Heleen. 2018)
