(1935) (Barg.) dat is verdiend.
• In tien telle was-ie terug en hield z'n jat stevig om de snuit van het dier, dat onder de jas de bibberasie had van de schrik.
‘In het weeshuis!!’ lachte Snoekie al z'n tande bloot en viel naast ons in het gras neer …. (Willem van Iependaal: Polletje Piekhaar. 1935)
• Balletje slenterde onverschillig het looppad door, liet meheer maar otteren, knaagde sappig op een pijp kaneel en stompte me in het voorbijgaan smonselend aan: `In het weeshuis!' (Willem van Iependaal: Lord Zeepsop, 1937)
