(1926) (Ned. Limburg) in narigheid, in de miserie zitten.
• Juffrouw Vlasblom voolt te onrös, door tant Treeske opgewèk, gaondeweeg zakke bij et aonhure van de dapperheid van wachmeister Hevig. Dee maan kwaom of heer geroope waor. Dee zou häör wel oet te labberente hellepe. (Alfons Olterdissen: Prozawerken in Maastrichsch dialect. 1926)
• Sappersti, Merijntje, zei hij, doar 'edde j'w eige lillik in de labberente gebrocht. (A.M. de Jong: Merijntje Gijzen's jeugd. Deel 2. Flierefluiters oponthoud. 1926)
• En nouw begint morrege de mand waarin de lente moet beginne. Ik geloof dat ze waar ze het weer maakke een betje in de labberente zitte en de lente nog maar wat zulle trugsjikke, want as 't zo dorgaat, dan kan hi) zich oorkleppe opzette, een dikke sjerrep om doen ep overschoenne aantrekke… (Limburger koerier, 28/02/1942)
• Van Buiten zal inmiddels wel als conclusie voor zichzelf kunnen stellen, dat, met lasterpraat voor waar aan te nemen (en verder rond te strooien), een mens zich zelf in de labberente werkt… (De metaalbewerker, 07/02/1948)
