(1960+) reclamekreet afkomstig uit een televisiecampagne voor King Corn. Bedacht door copywriter Jim Prins van bureau KVH.
• Sprekend over het langzamerhand onleefbaar wörden van Amsterdam citeerde het PvdA-raadslid drs. E. van Thijn een andere reclameboodschap: „Dag, burgemeester, ik ga bij Japie wonen, daar hebben ze meer speelruimte..." (Algemeen Handelsblad, 27/02/1970)
• Was het moeilijk, die filmpjes maken voor King Corn? Sebo-Jan: „Eerst was ik nog op de kleuterschool, toen ik dat deed van Ik ga bij Japie wonen. Nu zit ik in de tweede, ik 'ben geloof ik wel de beste met voetbal op school. (Het Parool, 09/11/1971)
• Ook in andere gevallen is een gevleugeld woord nog lang geen garantie voor verkoopsucces. 'Ik ga bij Japie wonen', uit een reclamecampagne voor King Corn, maakte eind jaren zestig veel furore. Het was de mopperige tekst van een jongetje, dat thuis geen King Corn op tafel vond en telkens dreigde te verhuizen naar een vriendje waar dit voorverpakte brood wel kon worden genuttigd. De campagne was een groot succes. Het brood niet. Geen mens wilde het slappe, oudbakken ogende fabrieksbaksel kopen. De aanvullende slagzin 'het enige wat je weggooit, is de verpakking', die eveneens een eigen leven ging leiden, werd in werkelijkheid niet bewaarheid. Na een paar jaar verdween het merk King Corn met stille trom uit de handel. (Henk van Gelder in NRC Handelsblad, 12/05/1998)
• In 2012 roepen de bezoekers van een tentoonstelling over autoreclame de Fiat Panda-commercial uit tot “leukste autoreclame aller tijden”. Het is een hoogtepunt in het oeuvre van Jim Prins en Béla Stamenkovits, een van de meest roemrijke creatieve duo”s van ons vak. Voor Prins bij het bureau KVH met Stamenkovits gaat werken, bedenkt hij met Morton Kirschner een fameuze campagne voor King Corn-brood. “Ik ga bij Japie wonen.” Een klein jongetje staat met een grote koffer bij de voordeur en wil het ouderlijk huis verlaten. Hij gaat bij Japie wonen want die krijgt thuis King Corn. (Jaap Toorenaar: Hoe verzinnen ze het? 2019)
• Terwijl de vaders opschepten, deed ik dat ook: ik vertelde hun dat de eigenaar vroeger het jongetje was uit de televisiereclame voor King Corn, een voorverpakt witbrood dat heel lang goed bleef. “Het enige wat je weggooit is de verpakking,” werd er beloofd. In die tv-spot had hij de legendarisch geworden woorden gesproken: “Ik ga bij Japie wonen”, omdat hij bij zijn vriendje wel King Corn te eten kreeg. (Harold Hamersma: Onder de rook van de Heineken. Een jeugd in de Pijp. 2020)
