(16e eeuw) (sch.) niemand weet wie de dader is; de verantwoordelijke is niet te achterhalen.
• Doader ligt op ‘t kèrkhof. ’t Kèrkhof was van ouds omgeven door een dubbele rij eiken. De wagen met het lijk reed drie maal rond het hof; dan pas werd de kist naar het graf gedragen. (K. ter Laan: Nieuw Groninger Woordenboek 1924-1929)
• ‘Wàt zeg je daar? Bankoverval? Door wie?’
‘Ja, door wie! Wisten ze dat maar! De dader ligt op 't kerkhof.’
‘Wáár ligt-ie? Hoe kom je daar nou bij, Caro?’
‘Nee, baas Voorn, maar in het Hollands betekent dat, dat ze niet weten wie de daders zijn!’ (Constant Butner: Caro en Tamara. Door bossen en moerassen. 1970)
• Dat is een onmogelijke opdracht, van hermansiaanse snit. Olsen, de ‘waarnemer’, beheerst de taal van de Groenlanders niet. Verscheidene betrokkenen zijn onbereikbaar: de dader ligt op het kerkhof, de tolk die bij zijn verhoren hielp, is inmiddels verdronken, zijn advocaat blijkt naar Denemarken terug gekeerd te zijn. (Vrij Nederland. Boekenbijlage 1982)
