(19e eeuw) (cliché) we gaan ons hierdoor niet laten ontmoedigen. Repliek op een ongunstig bericht. Vroeger vaak aangevuld met 'de broek is toch gescheurd.'
• Nu ziet, myn Heer, te laat, hoe het hier meê gegaan is;
Doch, daarom niet getreurd, ik heb zo braaven vond
Om hem te scheeren, als gy immer denken kond… (Molière: De burgerlyke edelman. 1700)
• Voor geen greintje eigen oordeel of verstand; het is altijd al den duivel aanhaling van 't begin tot aan het einde. Toullier, Delvincourt, Duranton, en van tijd tot tijd Zachariä voor den bluf, staan daar tegen over elkander te buigen als onderdanige knipmessen, zonder een enkel woord te wisselen. Die heeren worden nooit eens handgemeen. Toullier zegt, ja; Delvincourt, neen. Ook goed, zegt de Dissertatieschrijver, daarom niet getreurd! en plakt - het lam zal met den wolf verkeeren als gespeelde twee tegenstrijdige gevoelens achter elkander, zonder conclusie of beslissing. (Johannes Kneppelhout: Studentenschetsen. Deel 1. 1841)
• (P.J. Harrebomée: Spreekwoordenboek der Nederlandsche taal. 1858-1862)
• Ik deelde daarop zoo veel omtrent de zaak mede als volstrekt noodig was, en verklaarde wat ik hem bij mijn bezoek van heden had opgelegd. ‘Gij ziet,’ zeide ik ten slotte, ‘dat hij zijn toevlucht tot onbeschaamdheid neemt.’
‘Daarom niet getreurd, onsterfelijke!’ riep kegge uit. ‘Je hebt, dunkt me, royaal gehandeld. (Nicolaas Beets: Camera Obscura. 1871)
• Teleurgesteld gaan ze naar Juffrouw Boers en vertellen wat er is gebeurd. Ze lacht als ze alles heeft gehoord en zegt: „Daarom niet getreurd! Het is nu toch juist etenstijd. Ik heb lekkere gebraden eend en ionge doppers en appeltaart!" (Nieuwsblad van het Noorden, 20/01/1931)
• Ja Netty, dat brengen de tijdsomstandigheden mee, maar daarom niet getreurd, kop hoog, wat jij. (Dirk Mulder, Ben Prinsen: Verhalen uit kamp Westerbork. 1995)
• En dat is dus ergens niet eerlijk, vind ik, want Henkie die maakt de ruzie en niet ik. ‘Nou ja,' zucht hij, 'daarom niet getreurd... ik heb m'n taak, ik moet dat hele pad nog afvegen, al die bladeren moeten er nog af vandaag. (Yvonne Keuls: De complete Keulsiefjes. 2016)
