Paignion (παιγνιον, ’speelgoed’), in de griekse literatuur benaming voor een gedicht of ander literair werk met een speels en schertsend karakter. De term werd het eerst gebruikt door → Gorgias voor zijn Lofrede op Helena, die het voorbeeld was voor soortgelijke retorische kunststukjes, zoals Isocrates’ Helena en Busiris.
In de hellenistische tijd werden b.v. de satirische gedichten van → Crates (2) van Thebe, de bucolische poëzie van Theocritus en de luchtige werkjes van Philetas van Cospaignia genoemd.Technopaignia pleegt men, in navolging van een door → Ausonius (4e eeuw nC) gebezigde titel, paignia te noemen die dienen om de virtuositeit van de dichter te bewijzen, gewoonlijk doordat versregels van verschillende lengte zo geordend worden dat ze grafisch samen een of ander voorwerp uitbeelden. Hiertoe behoren o.a. De syrinx van → Theocritus, Het ei, De vleugels en De bijl van → Simmias van Rhodus en Het altaar van Dosiadas, en in het latijn de carmina figurata van → Optatianus.
Lit. A. von Blumenthal (PRE 18, 2396-2398). [Nuchelmans)
