Paeoniërs (Παιονες), verzamelnaam voor een aantal (thracische?) stammen wier kerngebied gevormd werd door het land langs de boven- en de middenloop van de Axius (Vardar) ten noorden van Macedonië. Vanaf de 6e eeuw vC bewoonden ze ook grote delen van het gebied tussen de benedenloop van Axius en Nestus, vooral langs de Strymon, sommigen in paaldorpen.
Darius’ veldheer → Megabazus onderwierp ca. 500 vC een deel van de Paeoniërs aan het perzische gezag; enkele stammen deed hij naar Phrygië verhuizen, maar deze keerden tijdens de ionische opstand (499-493) naar hun stamland terug. Na een hardnekkige strijd werden de Paeoniërs door Philippus II van Macedonië onderworpen, maar na de dood van Alexander de Grote maakten ze zich weer vrij, totdat Antigonus Gonatas hen in 249 vC opnieuw onder macedonisch gezag bracht.Lit. Herodotus 5, 12-16. - B. Lenk (PRE 18, 2403-2408).
[Nuchelmans]
